در منابع روایی، احادیث مختلفی در خواص شیر گاو وجود دارد؛ مانند آنچه که از امام صادق(ع) نقل شده است: «أَلْبَانُ الْبَقَرِ دَوَاءٌ وَ سُمُونُهَا شِفَاءٌ وَ لُحُومُهَا دَاءٌ»؛[1] شیر گاو خاصیت درمانی داشته، چربی(روغن) آن شفا و گوشتش بیماری است.
این روایت با آنکه از لحاظ سندی موثق و قابل پذیرش است، اما در هر حال مضمون آن نسبی است. به عبارتی اگر بخواهیم شیر گاو را با گوشتش مقایسه کنیم، فوائد شیر بیش از گوشت است. توجه به این نکته نیز لازم است که با توجه به دانش پزشکی جدید نمی‌توان ممنوعیت کامل مصرف لبنیات گاوی و مضر بودن آن را ثابت کرد و در روایات نیز شیر گاو، حلال و بلکه مفید اعلام شده است.حال اگر در برخی منابع طب سنتی به مضر بودن شیر گاو اشاره‌ای شده باشد، شاید آنجا نیز جنبه نسبی داشته و در صدد بیان این موضوع باشد که مثلاً شیر شتر مفیدتر از شیر گاو است.
بر این اساس، از دیدگاه دینی مصرف این شیر مشکلی نداشته و برای فواید و یا احیاناً ضررهای احتمالی آن باید نظر پزشکان را جویا شد.

---