1. در این‌باره بین وطن اول و دوم فرقی نیست. یعنی اگر از محلی که به عنوان وطن دوم انتخاب کرده است، اعراض نموده باشد، در سفرهای کمتر از ده روز به آنجا، باید نماز را شکسته بخواند.

2. اگر حکم نماز مسافر را بداند امّا توجّه ندارد که در حال سفر است و نماز را تمام بخواند باید نماز را دوباره بخواند.[1]

3. قضای نمازها را باید به همان کیفیت قضا شده انجام داد. چنانکه در حدیثی می خوانیم:«یقضی ما فاته کما فاته».[2] پس قضای نمازهای چهار‌ رکعتی که در سفر باید دو رکعتی خوانده می‌شد، باید به همان صورت دو رکعتی بخواند.[3]