بر اساس برخی گزارش‌ها «طالوت» فرزند بنيامين(ع) و از نوادگان يعقوب(ع) بود. از آن‌رو به او «طالوت» می‌گفتند که قد بلند و رشیدی داشت. گفته می‌شود که شغل او «سقائى» و یا «دباغى» بود.

از آن‌جا که نبوت در نسل لاوى فرزند يعقوب، و پادشاهى در فرزندان «يهودا»، و به قولى در نسل يوسف(ع) بود؛ لذا او نه از سلسله نبوت و نه از دودمان سلطنت بود.

البته برخی معتقدند، خداوند پس از آن‌كه او را به پادشاهی و فرماندهی رساند، مقام پيامبرى را نيز به او عنايت كرد.

در قرآن کریم تصریح شده که طالوت از سوی خدای متعال به فرماندهی و پادشاهى یهود انتخاب شد و این انتصاب از سوی پیامبرشان سموئیل به آنها اعلام شد. اما آنان در پاسخ گفتند: با آنکه او مال و سرمایه فراوانی ندارد، از كجا او سزاوار پادشاهى بر ما است؟!  و به عبارتی ما سزاوارتر از او به فرماندهی هستيم! اما پیامبرشان خاطر نشان کرد که او از دانش و توانایی جسمی برخوردار بوده و از این رو شایستگی حکومت را دارد. بعد از قطعی شدن فرمانروایی طالوت، او همراه گروهی از بنی اسرائیل به نبرد با گروهی گردنکش به فرماندهی جالوت شتافتند و داود پیامبر(ع) که در آن هنگام نوجوانی بود، جالوت را به قتل رسانده و پیروزی را برای بنی اسرائیل رقم زد. البته قبل از آغاز نبرد، تعداد بسیاری از بنی اسرائیل بعد از پذیرفته‌نشدن در آزمونی که طالوت برای آنان ترتیب داده بود، از سپاه جدا شده بودند.