امام هادی(ع) پيشواى دهم شيعيان، بنابر نظر مشهور در نیمۀ ذيحجه سال 212 هجری در شهر مدينه به‌دنيا آمد. پدر بزرگوارش پيشواى نهم، امام جواد(ع) و مادرش بانوى گرامى «سُمانه مغربیه» است كه كنيزى با فضيلت و تقوا بود.

مشهورترين القاب امام دهم، «نقى» و «هادى» است و به آن‌حضرت «ابوالحسن الثالث» نيز می‌گويند.

علم و دانش امام هادى(ع) مانند پدران و اجداد گرامی‌اش، علم لدنّی بود؛ یعنی مستقیماً از طریق غیب و هم‌چنین از علوم و معارف قرآن و سنّت رسول الله(ص) و پدران بزرگوارش دریافت می‌‌نمود.

دورۀ امامت حضرت هادی(ع) در زمان چند تن از خلفای عباسی بود که به ترتیب زمان عبارت‌اند از: معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتز.

امام هادی(ع) در سال 254 هـ.ق در شهر سامرا به وسیله زهری که به ایشان خورانده شد، به شهادت رسیده و در همان شهر به خاک سپرده شد.

برای دریافت اطلاعات مرتبط با این امام بزرگوار به پاسخ‌هایی که در ذیل آمده  و نیز سرفصل امام هادی(ع) در پایگاه مراجعه فرمایید.