غیر از قلب مادی که جسم صنوبری شکل داخل بدن انسان است، محل عواطف و احساسات انسان‌ها نیز «قلب» نامیده می‌شود. در همین راستا، «حضور قلب» به معنای تمرکز این احساسات و عواطف در یک نقطه می‌باشد و به عنوان نمونه، «حضور قلب» در نماز به معنای آن است که انسان، عواطف و احساسات خود را متمرکز در معبودش کرده و از توجه به هر چیز دیگری خودداری کند.