«تواضع»؛ یعنی رعایت ادب، فروتنی و افتادگی در برابر مردم و دوری از خودبینی و خودپسندی.

تواضع یکی از صفات و حالات درونی انسان است که در رفتار و کردار او نمود پیدا می‌کند.

یکی از رفتارهایی که در آموزه‌های دینی از صفات نیک اخلاقی شمرده شده، تواضع و فروتنی است که برای آن آثار و برکاتی ذکر شده است. بی‌گمان فروتنی و افتادگی در برابر مردم، در دنیا محبوبیّت اجتماعی را به دنبال دارد و در آخرت موجب رضایت الاهی است. و یکی از مسائل مهمی است که اولیای خدا همواره مردم را به آن سفارش نموده‌اند.

در قرآن کریم تواضع و فروتنی از نشانه‌های بندگان صالح خدا دانسته شده است: «و بندگان خداوند رحمان آنانند که در روی زمین فروتنانه راه می‌روند». البته تمام آنچه گفته شد، به معنای ذلت و گردن کج کردن در برابر متکبران و زورگویان نیست.