گاهى در ابتدا یک لفظ و یا عبارت براى معنایی وضع نشده است، ولى در آن معنا (بدون آنکه واضعی آن را وضع کرده باشد)، به اندازه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد که به تدریج مختص همان معنا شده و مورد استفاده عموم قرار می‌گیرد. به این نوع از اختصاص لفظ به معنا، «وضع تخصّصی» گفته می‌شود که نام دیگرش «وضع تعیّنی» بوده و در مقابل «وضع تخصیصی» و یا «وضع تعیینی» قرار می‌گیرد.