«غلو» در لغت به معنای زیادت و بلند شدن می‌باشد؛ به عبارت دیگر، غلو تجاوز کردن از حد و اندازه است. و به تعبیری بهتر تجاوز کردن و یا فراتر گذاشتن از اندازه و جایگاه در هر چیز، غلو است.

خداوند در قرآن این چنین به غلو اشاره نموده است: «ای اهل کتاب در دینتان غلو نکنید». غلو مراتبی دارد که می‌توان آنها را در سه مرتبۀ مهم درجه‌بندی نمود:

1. غلو در مرتبه و مقام الوهیت و خداوندی،
2. غلو در مرتبه و مقام نبوت و پیامبری،
3. غلو در خصوصیتی از خصوصیات مرتبط با صفات و افعال خداوند.

گفتنی است که غلو منحصر در مذهبی از مذاهب اسلامی نیست، همان‌گونه که در دینی خاص منحصر نیست. پس همان‌گونه که غلو در دین بودائی وجود دارد، در دین یهودیت و مسیحیت نیز موجود است. و همان‌گونه که به فرقه‌هایی از شیعه که درباره‌ی ائمه‌(ع) گزافه‌گویی کرده و آنان را به خدایی رسانده و یا قائل به حلول خداوند در امامان شدند، غلات می‌گویند.