ماده‌ی «ضحک» و مشتقات آن که به معنای خنده بوده و 9 مرتبه در قرآن بیان شده است. آنچه از مجموع متون اسلامی برمی‌آید آن است که خنده‌ی زیاد و قهقهه مورد نکوهش قرار گرفته است زیرا به نوعی نشان غفلت انسان است، اما خنده اثرات مثبتی هم دارد که همان اثرها را می‌توان در لبخندی هم یافت که در متون دینی بدان توصیه شده و متبسم بودن به عنوان یک ویژگی پسندیده برای مؤمنان، مطرح شده است. در مکتب اسلام شخص مؤمن شوخ طبع و خوش‌مشرب است؛ اما آن‌را نه در قهقهه‌هایی با صدای بلند بلکه در قالب تبسم و لبخند ابراز می‌کند.

بر این اساس، خنده اگر به صورت تبسم باشد نشان از اخلاق نیکوی انسان مؤمن بوده و نشانگر رضایت بنده نسبت به مقدرات الهی است که به طور طبیعی آرامش روحی و روانی را برای فرد و جامعه به دنبال خواهد داشت، در نتیجه برخی افسردگی‌ها و بیماری‌ها انسان برطرف خواهد شد.