1. در سوره بقره از فرشته وحی با نام جبرئیل یاد شده است: «قُلْ مَنْ کانَ عَدُوًّا لِجِبْریلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى‏ قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ وَ هُدىً وَ بُشْرى‏ لِلْمُؤْمِنینَ»؛[1] به آنان که با جبریل دشمنى مى‏‌ورزند، بگو: اوست که این آیات را به فرمان خدا بر دل تو نازل کرده است تا کتاب‌هاى دیگر آسمانى را تصدیق کند و براى مؤمنان رهنمون و بشارت باشد.
2. در سوره نحل، روح القدس نامیده شد: «قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ لِیُثَبِّتَ الَّذینَ آمَنُوا وَ هُدىً وَ بُشْرى‏ لِلْمُسْلِمینَ»؛[2] بگو: آن را روح القدس به حق از جانب پروردگارت نازل کرده است تا مؤمنان را استوارى ارزانى دارد و مسلمانان را هدایت و بشارت باشد.
3. و در سوره تکویر، با عنوان رسول آمده است: «إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَریم»؛[3] که این سخن رسولى بزرگوار است.

---