یک بیان ساده و در عین حال دقیق این پرسش را می‌توان از سخن امام صادق(ع) به‌دست آورد. آن‌حضرت در جواب کسی که از چگونگی اثبات نبوت پرسیده بود، فرمودند: زمانی که ثابت کردیم که همانا برای ما خالق و صانعی متعالی وجود دارد و این صانع حکیم است و برتر از این است که خلق او را مشاهده کنند و یا لمسش نمایند، به اقتضای حکمتش باید برای مخلوقاتش سفیران و پیام آورانی بیاورد تا خلق را به سوی او هدایت کنند و مصالح و منافعشان را به آنها برسانند؛ چرا که از حکیم قبیح است که مخلوقات خویش را بیهوده آفریده باشد و آنها را مهمل و سرگردان قرار دهد، و آن رسولان درست است که مانند دیگر مخلوقات مخلوق خدایند، اما از آموزندگان حکمت نزد خدای متعال‌ و واسطه میان خداوند و خلق‌اند، و آن‌گاه امام(ع) فرمود: «ثمّ ثبت ذلک فی کلّ دهر و زمان» یعنی بودن این واسطه و حجت بین خدا و خلق در هر روزگار و زمانی ضروری است.[1][2]
بنابراین، بر اساس مصالح الهی، خلقت انسان به‌گونه‌ای شکل گرفته ‌است که تمام افراد توانایی ارتباط مستقیم با خدا را ندارند؛ در نتیجه خداوند فقط از طریق پیامبران(ع) مردم را هدایت می‌کند.[3]
البته اگر کسی بخواهد این پاسخ را به شکل فنی و تخصصی بررسی‌ کند، باید مباحثی را که در سایت موجود است؛ مانند «نحوه ارتباط خداوند با عالم»؛[4] «چگونگی وحی و کیفیت ارتباط انبیا با خداوند»[5] و... پی‌گیری کند.

---