جستجوی پیشرفته
بازدید
4621
آخرین بروزرسانی: 1398/12/22
خلاصه پرسش
توصیه شده است که حیوانات سواری را مانند صندلی قرار ندهید و هنگام گفت‌وگو بر آنان ننشینید. پس چرا مواردی مانند خطبه غدیر وجود دارد که پیامبر اسلام(ص) و امام علی(ع) بر روی مرکبی نشسته و سخن می‌گفتند؟!
پرسش
طبق روایات بعضاً پیامبر اکرم(ص) یا امیرالمؤمنین(ع) در حالی‌که روی شتر سوار بودند، خطبه‌ای ایراد نمودند، مثل خطبۀ حجّة الوداع در عرفه و یا خطبۀ قاصعه. آیا این عمل با سفارشات خود پیامبر(ص) مبنی بر این‌که انسان در حال سوار بودن بر روی پشت حیوان، مشغول صحبت نشوید، منافات ندارد؟!
پاسخ اجمالی

روایات فراوانی توصیه می‌کند که حیوانات سواری از حقوقی برخوردارند که باید آنها را تا حد امکان رعایت کرد.

پیامبر اسلام(ص): «... حیوانات را محل نشستن خود در راه‌ها و بازارها قرار ندهید...».[1] یعنی از آنان به عنوان مبل و صندلی استفاده نکنید!

امام صادق(ع): حیوان سواری بر صاحبش شش حق دارد: 1. باری که بر پشت او می‌گذارد بیش از طاقتش نباشد. 2. پشت او ‌را مجلس و نشیمن‏گاه خود برای گفت‌وگو قرار ندهد. 3. هر وقت در جایی پیاده شد، قبل از هرچیزی علف و آب او را آماده سازد. 4. بر صورت او داغ نزند. 5. او را با تازیانه نزند؛ زیرا او نیز خدا را تسبیح می‌گوید. 6. هر وقت از کنار آبی گذر کرد، منتظر بماند تا او آب بخورد».[2]

از همین‌رو در جریان ایراد خطبه غدیر، پیامبر اسلام(ص) فرمود که جهازها و پالان‌ها را از روی شتران بردارند و روی هم بگذارند تا نقطه مرتفعی آماده شود. آن‌گاه امام علی(ع) را فراخواند و به بالای آن رفتتند و بر جهاز شترها خطبه خواندند.[3] بنابر این، پیامبر بخشی از بار شتران را از روی آنها برداشتند، نه آن‌که خود بار آنها شوند.

با این وجود، تمام  این توصیه‌ها تنها در مواردی است که جایگزین بهتری وجود داشته باشد، اما اگر به عنوان نمونه، برای رساندن یک سخن مهم به تمام جمعیت، چاره‌ای جز آن نباشد که آن سخن را از روی مرکب ایراد کرد، و یا فرصتی برای پیاده‌شدن و یافتن نقطه مرتفع دیگری وجود نداشته باشد، چنین کاری حرام و یا مکروه نخواهد بود.[4]

بر این اساس، اگر گزارشی هم در مورد سخن گفتن معصومان بر روی مرکب وجود داشته باشد، به احتمال قوی در شرایط خاص و ویژه‌ای بود و چنین رفتاری، مطمئناً رویه دائمی آن‌حضرات نبود.

 


[1]. شریف الرضی، محمد بن حسین، المجازات النبویة، محقق، مصحح، صالح، صبحی، ص 388، قم، دار الحدیث، چاپ اول، 1422ق.

[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 6، ص 537، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.

[3]. شعیری، محمد بن محمد، جامع الاخبار، ص 10، نجف، مطبعة حیدریة، چاپ اول، بی‌تا.

[4]. «آزار حیوانات»، 16361؛ «سیرک و مورد آزار قرار دادن حیوانات»، 6826؛ «حکم ذبح و یا شکار حیوانات در شب»، 47438.

نظرات
تعداد نظر 0
لطفا مقدار را وارد نمایید
مثال : Yourname@YourDomane.ext
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید

طبقه بندی موضوعی

پرسش های اتفاقی

پربازدیدترین ها