رسیدگی انسان به سلامت جسمی خود چیزی نیست که مورد رضایت اسلام نباشد، اما اموری؛ مانند بیکاری،[1] خواب زیاد،[2] پرخوری[3] و ... همگی از نشانه‌های یک ویژگی منفی می‌باشد که امروزه در زبان فارسی از آن با عنوان «تن‌پروری» یاد می‌شود. این ویژگی چنان آثاری در روح و جسم انسان ایجاد می‌کند که موجب می‌شود انسان زندگی دنیا را بر آخرت مقدم دارد، و حتی در برخی از موارد موجب از بین رفتن دین و دنیاى انسان ‌‌شود؛ لذا این‌گونه رفتارها در آموزه‌‌های دینی مورد نکوهش و مذمت قرار گرفته‌‌اند:

1. امام صادق‌(ع) فرمود: «خواب زیاد موجب از بین رفتن دین و دنیای انسان می‌‌شود».[4]
2. امام صادق(ع): «خداوند خواب زیاد و بیکاری بسیار را دوست ندارد».[5]
3. امام صادق(ع): «همانا خداوند پرخوری را دشمن می‌‌دارد».[6]
4. امام کاظم(ع): «همانا خداوند بنده‌ی پر خواب و بیکار را دشمن می‌‌دارد».[7]

[1]. «منظور از کثرة الفراغ»، 103830.

[2]. «میزان خواب طبیعی»، 2306.

[3]. «آثار منفی پرخوری»، 8474.

[4]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 5، ص 84، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.

[5]. همان.

[6]. قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله، الدعوات (سلوة الحزین)، ص 139، قم، مدرسه امام مهدی(عج)، چاپ اول، 1407ق.

[7]. کافی، ج 5، ص 84.