بر اساس برخی از گزارش‌ها، «ابواسحاق، ابراهیم بن حصین اسدی» یکی از افرادی بود که روز عاشورا در راه مکتب امام حسین(ع) به فیض شهادت رسید، و نام خود را در میان شهدای کربلا ثبت کرد.[1]

وی روز عاشورا بعد از ابوثمامه صائدی و قبل از عمرو بن قرظه انصاری در حالی ‌که این‌گونه رجز می‌خواند، به میدان رفت:

«أَضْرِبُ مِنْکمْ مَفْصَلًا وَ سَاقًا                                    لِیهْرَقَ الْیوْمَ دَمِی إِهْرَاقاً

وَ یرْزَقَ الْمَوْتَ أَبُو إِسْحَاقاً                                 أَعْنِی بَنِی الْفَاجِرَةِ الْفُسَّاقَا»؛[2]

با شمشیر به مفصل و ساق شما می‌زنم تا این‌که امروز خون من ریخته شود و ابواسحاق مرگ را روزیِ فرزندان بدکاره و گناه‌کار گرداند.

در برخی از منابع و مقاتل متأخر آمده است که ابراهیم از جمله کسانی بود که سید الشهدا(ع) در لحظات تنهایی، از آنها نام برده و آنها را صدا می‏زد: «و یا ابراهیم بن الحصین ...».[3]

همچنین در این منابع آمده است، ابراهیم در حالی که این اشعار را می‌خواند به سمت میدان رفت:

«اقدم حسین الیوم تلقی أحمدا                             ثم أباک الطاهر المؤیدا

و الحسن المسموم ذاک الأسعدا                     و ذا الجناحین حلیف الشهدا

و حمزة اللیث الکمی السیدا                             فی جنة الفردوس فازوا سعدا»؛[4]

پیش بیا ای حسین که امروز احمد و سپس پدر پاک و تأیید شده‌ شما(علی(ع)) را و برادر شما حسن(ع) کشته‌ی با زهر و صاحب دو بال(جعفر بن ابی‌طالب) را، که هم‌پیمان شهیدان بود، و حمزه شیر شجاع بزرگوار را که رستگار شدند، در بهشت برین دیدار خواهی کرد.

می‌گویند وی در نبرد روز عاشورا توانست جمع زیادی،[5] حدود پنجاه نفر،^[6] 84 نفر[7] از سپاه عمر بن سعد را به هلاکت برساند. او سرانجام بعد از ظهر عاشورا به شهادت رسید.[8] در کتاب‌های کهن قابل دسترسی، نام این شهید را تنها در مناقب ابن شهرآشوب یافتیم و در دیگر منابع و مقاتل اولیه و نیز زیارت‌نامه‌های مرتبط، نامی از این شهید نیافتیم که در صورت مشاهده اطلاعات دیگری در مورد این شهید، این پاسخ ویرایش خواهد شد.

[1]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 105، قم، علامه، چاپ اول، 1379 ق.

[2]. همان.

[3]. محدّثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص 35، قم، نشر معروف‏، چاپ دوم، 1417ق.

[4]. لبیب بیضون‏، موسوعة کربلاء، ج 2، ص 107، بیروت، مؤسسة الاعلمی‏، چاپ اول، 1427ق؛ محلاتی، ذبیح الله، فرسان الهیجاء، ج 1، ص 30، بی‌جا، المکتبة الحیدریة، بی‌تا.

[5]. امین عاملی‏، سید محسن، اعیان الشیعة، ج 2، ص 136، بیروت، دار التعارف للمطبوعات‏، 1406ق.

[6]. فرسان الهیجاء، ج 1، ص 31.

[7]. مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 105،

[8]. فرهنگ عاشورا، ص  35.