لطفا صبرکنید
6170
- اشتراک گذاری
در گزارشها از کثیر بن شاذان نقل شده است در محضر امام حسین(ع) بودم که فرزندش علی اکبر(ع) از حضرتشان انگور درخواست نمود. آنحضرت(ع) دست خود را به ستون مسجدالنبی(ص) زد و انگور و موز بیرون آورد و به او داد، و فرمود: «آنچه نزد خدا برای اولیای خدا است، بیش از این است».[1]
این روایت در کتاب دلائل الامامه طبری البته با سندی ضعیف نقل شده است و میدانیم که در اینگونه گزارشها اعتبار کتاب به تنهایی کفایت میکند، حتی اگر سندی هم برای آن ذکر نشود، البته به شرط آنکه مخالف آموزههای قرآنی و امور مسلّم دینی نباشد.
این گزارش نیز از لحاظ محتوا منافاتی با آموزههای یاد شده ندارد؛ زیرا خداوندی که به عیسی(ع) قدرت زنده کردن مرده را میدهد و یا به مادرش مریم(س) رزق و روزی بدون حساب میدهد تا جایی که پیامبری مانند زکریا(ع) را شگفتزده میکند: «کلَّما دَخَلَ عَلَیها زَکرِیا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ یا مَرْیمُ أَنَّی لَک هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یرْزُقُ مَنْ یشاءُ بِغَیرِ حِساب»؛[2] زکریا هر بار که در محراب بر او وارد میشد، نزد او [نوعی] خوراکی مییافت. [می]گفت: «ای مریم، اینها از کجا برایت آمده؟! و مریم در پاسخ میگفت: «اینها از جانب خدا است، که خدا به هر کس بخواهد، بیشمار روزی میدهد).
بر این اساس، هدیهکردن اعجازآمیز مقداری موز و انگور از سوی یک ولی خدا به فرزندش چندان اعجابانگیز نبوده و در مقابل تواناییهایی که خدا به اولیائش داده بسیار اندک است؛ و از همینرو است که امام میفرماید: «ما عندالله لأولیائه اکثر» آنچه خدا به اولیائش هدیه داده، بیش از آن چیزی است که مشاهده کردید.
[1]. طبری آملی، محمد بن جریر، دلائل الامامة، ص 183، قم، بعثت، چاپ اول، 1413ق؛ طبری آملی صغیر، محمد بن جریر بن رستم، نوادر المعجزات فی مناقب الأئمة الهداة(ع)، محقق، مصحح، اسدی، باسم محمد، ص 242، قم، دلیل ما، چاپ اول، 1427ق؛ جمال الدین یوسف بن حاتم شامی، الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم(ع)، ص 530 – 531، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ اوّل، 1420ق.
[2]. آل عمران، 37.