زمانی که پیامبر اکرم(ص) وارد مدینه شد، بسیاری از مردم آن‌جا علاقه داشتند که حضرتشان میهمان آنان باشد، اما آن‌حضرت(ص) شتر خود را رها کرد و قرار را بر این نهاد که هر جا شتر از حرکت باز ایستاد، همان‌جا محل سکونت ایشان باشد. شتر در خانه ابو ایوب انصاری زانو زد و به دنبال آن بود که مسجد و خانه پیامبر را همان‌جا ساختند، و این مسجد به نام مسجد النبی(ص) نام گذاری شد. بر اساس نظر بسیاری از مفسران، مراد از «لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوی» در آیه 108 سوره توبه، «مسجد النبی» می‌باشد و البته برخی نیز مراد از آن را «مسجد قبا» می‌دانند.