لطفا صبرکنید
612
- اشتراک گذاری
در بعضی از منابع گزارش شده است، یکی از شهدای کربلا که در دفاع از امام حسین(ع) به شهادت رسید، هلال بن حجّاج بود. وی پس از وهب بن وهب نصرانى و قبل از عبدالله بن مسلم بن عقیل،[1] در حالی که این رجز را مىخواند به میدان رفت:
«أَرْمِی بِهَا مُعْلَمَةً أَفْوَاقُهَا [أَفْوَاهُهَا] وَ النَّفْسُ لَا یَنْفَعُهَا إِشْفَاقُهَا»؛[2]
این تیرهاى نشاندار را به سوى دشمن مىافکنم، و ترس براى جان آدمى سودى ندارد.
هلال بعد از کشتن سیزده تن از سپاهیان عمر بن سعد به شهادت رسید.[3] بر اساس گزارش دیگری ابتدا دستهاى وی را شکستند و به نزد عمر بن سعد بردند و سپس به دستور عمر، وی را گردن زدند.[4]
[1]. شیخ صدوق، امالی، ص 162، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق.
[2]. همان. البته این رجز در برخی از منابع برای هلال بن نافع بجلی نیز ذکر شده است. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 45، ص 27، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[3]. امالی، ص 162.
[4]. مجلسی، محمدباقر، جلاء العیون، ص 667، قم، سرور، چاپ نهم، 1382ش.