سلام. این داستان چقدر معتبر است، و قدیمی‌ترین منبع آن چیست؟ «پیامبر(ص) هنگام عبور از قبرستان، نعره‌ای از داخل قبری شنید، به بالای آن رفت و پای مبارکش را محکم به آن کوبید و فرمود: «یا عبد الله قُم باذن الله فی الفور»؛ ای بنده خدا با اجازه خدا فورا پاشو و بایست! جوانی که آتش از سر و روی او می‌بارید از قبر بیرون آمد! پیامبر(ص) فرمود: وای بر تو! چه کردی که دچار این عذاب شدی؟ گفت: نفرین مادر بر فرزند! پیامبر دستور داد تا مادرش را بیابند و نزد او آورند و سپس به او فرمود: عذاب پسرت را ببین! بیا و حلالش کن! مادر گفت: ای خدا ... عذاب پسرم را زیاد کن و کم نکن! پیامبر فرمود: این بچه چه بدی کرد که نفرینش می‌کنی؟! عرض کرد: روزی با زنش مشاجره کردم، و او بدون آن‌که بپرسد چه شده، مرا به درون تنور آتش انداخت و سینه‌ها، موها و قسمتی از بدنم سوخت! اما زن‌هایی مرا نجات دادند. اینجا بوده که پسرم را نفرین کردم، و او بعد سه روز مرد! پیامبر(ص) فرمود: می‌دانی که من پیامبر رحمتم به خاطر من از او بگذر! اما مادر با واکنشی منفی گفت: خدایا به حق پیامبرت بر عذاب پسرم بیفزا! پیامبر(ص)، از علی(ع)، زهرا(س) و حسنین(ع) خواست تا در آن‌جا حضور یابند. ابتدا حضرت زهرا(س) از آن مادر خواست که فرزندش را عفو کند، اما آن مادر نفرینش را تکرار کرد. سپس امام علی(ع) و امام حسن(ع) نیز چنین درخواستی را تکرار فرمودند که باز هم مخالفت مادر روبرو شدند. هنگامی که نوبت به امام حسین(ع) رسید، به سمت زن رفته و دامنش را گرفته و فرمود: ای زن! به خاطر من از تقصیر جوانت بگذر! ناگاه رنگ از رخسار آن زن پرید به دست و پای حسین(ع) افتاد و عرض کرد: خدایا پسرم را به حسین(ع) بخشیدم! پیامبر(ص) فرمود: چرا تنها درخواست حسین(ع) را پذیرفتی؟! عرض کرد: باز هم داشتم نفرین می‌کردم که فرشتگانی را دیدم که با حربه‌های آتشین تهدیدم کرده و گفتند: شفاعت حسین(ع) را بپذیر وگرنه با این حربه‌ها مجازات خواهی شد! از این‌رو من هم پذیرفتم و از نفرینم گذشتم! (تحفة الواعظین، ج 1،ص 131، نقل از تفسیر منهج الصادقین. در سایه اولیاء خدا، ص342)