با جست‌وجویی که در منابع قابل استناد و در دسترس داشتیم، روایتی ناظر به این ادعا را نیافتیم.

با این وجود اما از امام علی(ع) نقل شده است:

«روزی به محضر رسول خدا(ص) رفتم، در دست مبارکش میوه «به»(سفرجل) بود که هم خودشان می‌خورد و هم به من تعارف می‌کرد و می‌فرمود: ای علی! بخور؛ زیرا این هدیه‌‌ای به من و تو از جانب خداوند جبار است.

بعد از خوردن آن میوه، لذت بسیار زیادی احساس کردم. پیامبر(ص) به من فرمود:

ای علی! هر کس سه روز میوه «به» را ناشتا بخورد، ذهنش پاک و باطنش از دانش و حلم پر می‌‌‌شود و از حیله ابلیس و لشکریانش در امان می‌‌ماند».[1]

جدا از بررسی سندی این روایت؛ اما ممکن است برخی افراد از این بخش از سخن پیامبر(ص) که فرمود: «این هدیه‌‌ای از جانب خداوند برای من و تو است»، چنین برداشت کرده باشند که خداوند این میوه را ابتدا و تنها برای امام علی(ع) آفریده بود. بدیهی است چنین برداشتی از این روایت صحیح نیست؛ زیرا:

1. در روایت سخن از «هدیه» است، نه آفرینش. البته ممکن است میوه‌ای که در دست پیامبر(ص) بود، مانند دیگر میوه‌های از این جنس نبود؛ بلکه میوه‌ای بهشتی بود به صورت ویژه به آنان هدیه شده بود. طبیعی است که معنای روایت آن نیست که قبل از این ماجرا چنین میوه‌ای از اساس وجود نداشت.
2. در این روایت، میوه «به» به عنوان هدیه‌ای برای هر دو بزرگوار اعلام شد، بر این اساس، نباید آن‌را ویژه حضرت علی(ع) دانست.

در پایان و مانند دیگر پاسخ‌ها به استحضار می‌رسانیم که اگر روایتی دیگر در این زمینه یافتیم، پاسخ را ویرایش خواهیم کرد.

[1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 39، ص 125، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.