[1]. «آنان از آسمانى پس از آسمان دیگر محجوب مى‏شدند تا این که خاتم المرسلین به دنیا آمد که بر اثر آن از همه آسمان ها محجوب و رانده ماندند. و از امام على (ع) روایت شده است که گفت: «ابلیس در آن شب، به سبب شگفتی هایى که در آن دید- شب ولادت رسول اللَّه- آهنگ کوچ کردن به آسمان کرد، و جایگاهی در آسمان سوم داشت، و شیطان ها گوش دزدى مى‏کردند، پس چون عجایب را دیدند در صدد استراق سمع برآمدند، ولى متوجه شدند که از همه آسمان ها محجوب مانده‏اند». تفسیر هدایت، ج 16، ص468، بنیاد پژوهش هاى اسلامى آستان قدس رضوى‏. و نیز ر.ک: مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 هـ ق.

[2] . «و در اخبار داریم که از زمان آدم تا قبل از ولادت مسیح شیاطین در آسمان ها می رفتند و مطالب و امورى از ملائکه اخذ می کردند و خبر به کاهنان می دادند و چون مسیح متولد شد از آسمان چهارم به بالا ممنوع شدند، و چون پیغمبر اکرم متولد شد از کلیه آسمان ها ممنوع شدند و می رفتند تا نزدیک آسمان و خداوند تیر شهاب آنها را می سوزانیدند که دیگر نزدیک هم نمى‏توانستند بروند : پس آیه "وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ حَرَساً شَدِیداً وَ شُهُباً" بعد از ولادت مسیح بوده لکن تا نزدیک آسمان می رفتند و جای گیر می شدند که صداى ملائکه را می شنیدند که مفاد آیه : "وَ أَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْها مَقاعِدَ لِلسَّمْعِ" مربوط به همان دوره است. اما پس از ولادت حضرت رسول که مفاد : "فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ" است، از این هم ممنوع شدند». طیب، سید عبد الحسین‏، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج13، ص 229، انتشارات اسلام.

[3] . «امام صادق (ع) مى‏فرماید: «و امّا اخبار آسمان ها را شیاطینى که در جایگاه های استراق سمع مى‏نشستند، مى‏شنیدند، و هیچ مانعى در برابر کار آنان نبود و تیرهاى شهاب بر ایشان فرود نمى‏آمد، و از آن روى این کار ممنوع شد که مبادا از این راه حوادثى پیش آید و مشکلى براى وحى و رسیدن خبر آسمان فراهم آید، و مردم زمین درباره آنچه از جانب خدا به ایشان مى‏رسد و مایه پیدا شدن حجت و از بین رفتن شبهه مى‏شود گرفتارى پیدا کنند» طبرسی، الاحتجاج، ج2، ص 339 ، نشر مرتضی.