اگر طفل شیرخواری، با حفظ تمام شرایط و ضوابط رضاع در فقه؛ از زنی شیر بخورد، طبق نصّ صریح قرآن کریم،[1] با زنی که از او شیر خورده و نیز با دختران آن زن، مَحرم می‌شود، اما این حکم مختص به آن زن و دختران او نمی‌شود، بلکه به دلیل این که آن کودک، در حکم فرزند واقعی آن زن خواهد بود، آن طفل با تمامی کسانی که فرزند واقعی آن زن و شوهر او هستند، محرم می‌شود.[2]
حدیث این حکم علاوه بر این‌که از ائمه اطهار(ع) به ما رسیده؛ از شخص پیامبر اکرم(ص) نیز نقل شده است، لذا اصل رضاع،[3] مورد اتفاق شیعه و سنی است[4] تا جایی که آن را اجماعی دانسته‌اند و حتی یکی از ضروریات مذهب یا دین به شمار رفته است.[5] پیامبر اسلام(ص) درباره حکم رضاع می‌فرماید: «همه کسانی که از طریق نسب و خویشاوندی با انسان محرم شده‌اند، از طریق رضاع هم محرم می‌شوند».[6] این روایت را اهل سنت از عایشه نقل کرده‌اند،[7] و بیشتر منابع شیعه نیز آن را از طریق امام علی(ع)،[8] و امام صادق(ع) [9] نقل کرده‌اند. البته در کنار این روایت، روایات متعدد دیگری نیز از امامان دیگر نقل شده است که می توان به «باب الرّضاع» منابع حدیثی مراجعه کرد.
برخی در فلسفه تحریم محارم رضاعى گفته‌اند؛ با پرورش گوشت و استخوان آنها با شیر شخص معیّنى، شباهت به فرزندان او پیدا می‌کند؛ مثلاً زنى که کودکى را به اندازه‌اى شیر می‌دهد که بدن او با آن شیر رشد مخصوصى می‌کند، یک نوع شباهت در میان آن کودک و سایر فرزندان آن زن پیدا می‌شود و در حقیقت هر کدام جزئى از بدن آن مادر محسوب می‌شوند و مانند دو برادر نسبى هستند.[10]

---