به نظر می‌‌رسد مقصود از خلقت پیامبر(ص) و ائمه هدی(ع) قبل از آفرینش کائنات، تحقق وجود نورانی آنها است. وجود نورانی، اشاره به مرتبه‌ی وجود اشیا در مرتبه‌ی ذات علت است. به عبارت دیگر، هر موجودی برای تحقق در عالم دنیا، باید مراحلی از خلقت و مراتبی از وجود را بگذراند؛ اولین مرتبه حضور در محضر ذات خدا است که از آن به نور تعبیر می‌شود. البته از مرتبه‌ی ذات که همان مرتبه صقع ربوبی است، تعبیر به خلقت آورده نمی‌‌شود، بلکه از آن تعبیر به نور می‌‌آورند.[1] اما راهنما بودن در میان مردم، متوقف بر خلقت مادی آنها است؛ بنابر این، از وجود نورانی قبل از خلقت، نمی‌توان پیامبری یا امامت برای انسان‌های پیشین را اثبات نمود.

---