پیش از هر چیز لازم است به نکته ای توجه بفرمایید:

خوابی که موجب کراهت است خواب بین طلوعین است خواه بعد از نماز صبح باشد یا قبل از آن، از این رو مطابق سؤالتان، شما در هر دو فرض مرتکب کراهت شده اید زیرا بین طلوعین را در خواب بودید.

بنا براین؛ می توان به راحتی نتیجه گرفت که فرض اول از جهاتی ارجح است؛ زیرا نماز در اول وقت خوانده شده، ولی در فرض دوم، نماز در اول وقت اقامه نشده است، و مسلماً مقداری از بین طلوعین را نیز خواب بوده اید؛ زیرا از اول وقت نماز صبح؛ تا زمانی که شما در انتهاء وقت نماز خوانده اید، مقداری از بین طلوعین است که شما خواب بوده اید، یعنی هم نماز را اول وقت نخوانده اید و هم ما بین طلوعین را خواب بوده اید! از طرفی روایات مربوط به فضیلت اقامه نماز در اول وقت بسیار زیاد است[1] به طوری که در بعضی از روایات، فضیلت خواندن نماز در اول وقت؛ بر خواندن آن در غیر اول وقت، مانند فضیلت آخرت بر دنیا شمرده شده است.[2]

اما در پاسخ به روش بهتر یا بهترین روشی که ارائه آن را از ما خواسته بودید، باید گفت: خواندن نماز در اول وقت و بیدار بودن بین طلوعین در صورت امکان بهترین روش است، به خصوص در زمستان که فاصله بین اول وقت و طلوع آفتاب کمتر است ، البته این در صورتی است که با توجه به زمان کار شما چنین چیزی امکان پذیر باشد و در غیر این صورت روش اول از اولویت برخوردار است.