اگر چیز نجس را زیر شیری که متصل به کُر است بشویند آبی که از آن چیز می ریزد اگر متصل به کر باشد و بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشد پاک است[1].

عده ای از مراجع تقلید می فرمایند: پاک است، مگر اینکه بو یا رنگ یا طعم نجاست به خود گیرد به شرط اینکه عین نجاست هم در آن نباشد[2].

اما اگر چیز نجس را با آب قلیل بشویند، آبی که از آن خارج می شود نجس است و همچنین بنا بر اقوی باید از آب قلیلی هم که بعد از برطرف شدن عین نجاست برای آب کشیدن چیز نجس روی آن می ریزند و از آن جدا می شود، اجتناب کنند. ولی آبی که با آن مخرج بول و غائط را می شویند با پنج شرط پاک است[3]:

1. آن که بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشد.

2. نجاستی از خارج به آن نرسیده باشد.

3. نجاست دیگری مثل خون، با بول یا غائط بیرون نیامده باشد.

4. ذره های غائط در آب پیدا نباشد.

5. بیشتر از مقدار معمول، نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد.