لطفا صبرکنید
بازدید
30752
30752
آخرین بروزرسانی:
1392/09/26
کد سایت
fa40171
کد بایگانی
33033
نمایه
سر مقدس حضرت عباس بن علی(ع) در راه کوفه و شام
طبقه بندی موضوعی
حوادث بعد از شهادت
اصطلاحات
عباس بن علی(ابو الفضل)
گروه بندی اصطلاحات
شخصیت‌ها
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
آیا سر مقدس حضرت عباس بن علی(ع) از کربلا به سمت کوفه و سپس شام همراه اسیران بود؟
پرسش
آیا سر مقدس حضرت عباس بن علی(ع) از کربلا به سمت کوفه و سپس شام همراه اسیران بود؟
پاسخ اجمالی
آنچه از منابع روایی به‌دست می‌آید این است که؛ سرهای مقدس شهدای کربلا به همراه سر مقدس امام حسین(ع) به کوفه نزد ابن زیاد، سپس به شام نزد یزید بردند. از این‌رو؛ سر مقدس حضرت عباس بن علی(ع) نیز همراه سرهای شهدا بوده است. هر چند در این منابع به طور صریح نامی از حضرت عباس(ع) و دیگر شهدا برده نشده است. در این‌جا نمونه‌هایی از عبارات ذکر می‌شود.
1. ابن جریر طبری (متوفای 310): «عمر بن سعد دستور داد سرهاى دیگر یاران حسین بن علی را جدا کنند و آنها هفتاد و دو سر بود».[1]
2. شیخ مفید (متوفّای 413ق): «و عمر بن سعد در همان روز که روز عاشورا بود سر مقدس حسین(ع) را با خولى بن یزید اصبحى و حمید بن مسلم ازدى به سوى عبید اللَّه بن زیاد فرستاد و دستور داد سرهاى مقدس دیگر از یاران و جوانان بنی هاشم را جدا کنند و آنها هفتاد و دو سر بود و آنها را با شمر بن ذى الجوشن و قیس بن اشعث و عمر بن حجاج روانه کوفه کرد».[2]
3. سید ابن طاوس (متوفّای 664ق) می‌گوید: «روایت شده است که؛ سرهاى یاران حسین که هفتاد و هشت سر بود، قبائل عرب به منظور تقرب به دربار عبید الله بن زیاد و یزید بن معاویه میان خود قسمت کردند».[3]
4. عماد طبری (متوفّای قرن هفتم) می‌نویسد: «فصل: در احوال سر آن شهیدان مظلوم و آن، هفتاد و دو سر بودند. به دست شمر لعین و قیس بن الاشعث و عمرو بن الحجّاج بفرستادند و کودکان که با ایشان بودند».[4]
بنابراین، براساس منابع روایی؛ ابن سعد روز عاشورا بلافاصله سر مبارک امام حسین(ع) را براى ابن زیاد فرستاد و سپس به امر او سرهاى بقیه شهدا را از بدن‌ها جدا کردند و توسط شمر بن ذی‌الجوشن به کوفه فرستاد. و بعد از عمر بن سعد با لشکریانش از کربلا بیرون شد، گروهى از بنى اسد که در غاضریه ساکن بودند به کربلا آمدند و جسد حضرت سید الشهداء و باقى شهدا را دفن کردند.[5]
1. ابن جریر طبری (متوفای 310): «عمر بن سعد دستور داد سرهاى دیگر یاران حسین بن علی را جدا کنند و آنها هفتاد و دو سر بود».[1]
2. شیخ مفید (متوفّای 413ق): «و عمر بن سعد در همان روز که روز عاشورا بود سر مقدس حسین(ع) را با خولى بن یزید اصبحى و حمید بن مسلم ازدى به سوى عبید اللَّه بن زیاد فرستاد و دستور داد سرهاى مقدس دیگر از یاران و جوانان بنی هاشم را جدا کنند و آنها هفتاد و دو سر بود و آنها را با شمر بن ذى الجوشن و قیس بن اشعث و عمر بن حجاج روانه کوفه کرد».[2]
3. سید ابن طاوس (متوفّای 664ق) می‌گوید: «روایت شده است که؛ سرهاى یاران حسین که هفتاد و هشت سر بود، قبائل عرب به منظور تقرب به دربار عبید الله بن زیاد و یزید بن معاویه میان خود قسمت کردند».[3]
4. عماد طبری (متوفّای قرن هفتم) می‌نویسد: «فصل: در احوال سر آن شهیدان مظلوم و آن، هفتاد و دو سر بودند. به دست شمر لعین و قیس بن الاشعث و عمرو بن الحجّاج بفرستادند و کودکان که با ایشان بودند».[4]
بنابراین، براساس منابع روایی؛ ابن سعد روز عاشورا بلافاصله سر مبارک امام حسین(ع) را براى ابن زیاد فرستاد و سپس به امر او سرهاى بقیه شهدا را از بدن‌ها جدا کردند و توسط شمر بن ذی‌الجوشن به کوفه فرستاد. و بعد از عمر بن سعد با لشکریانش از کربلا بیرون شد، گروهى از بنى اسد که در غاضریه ساکن بودند به کربلا آمدند و جسد حضرت سید الشهداء و باقى شهدا را دفن کردند.[5]
[1]. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ طبری)، ج 5، ص 456، دار التراث، بیروت، چاپ دوم، 1387ق.
[2]. شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 113، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413ق.
[3]. «وَ رُوِیَ أَنَّ رُءُوسَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ(علیه السلام) کَانَتْ ثَمَانِیَةً وَ سَبْعِینَ رَأْساً فَاقْتَسَمَتْهَا الْقَبَائِلُ لِتَقْرُبَ بِذَلِکَ إِلَى عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ زِیَادٍ وَ إِلَى یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَة لَعَنَهُمُ اللَّه»؛ سید بن طاوس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 143 – 144، نشر جهان، تهران، چاپ اول، 1348ش.
[4]. طبری، عماد الدین حسن بن على، مناقب الطاهرین، ج 2، ص 577، سازمان چاپ و انتشارات، تهران، چاپ اول، 1379ش.
[5]. الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 114؛ ابو مخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، محقق و مصحح: یوسفی غروی، محمد هادی، ص 260، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ سوم، 1417ق؛ بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الاشراف، ج 3، ص 205، دار الفکر، بیروت، چاپ اول، 1417ق.
نظرات
