در مورد این پرسش که می‌توان آن را به سه بخش تقسیم کرد، باید گفت، اگر مورد نذر مردّد بین اقل و اکثر باشد، همین‌که به اقل عمل کند، کافیست؛ مثلاً مردّد است که صد تومان به فقیر بدهد یا دویست تومان، همین‌که صد تومان را بدهد کافیست.
اما اگر مردّد بین دو یا چند چیز متباین بوده و احتمالات معدودی در نظر اوست، باید احتیاط کرده و تمام موارد را انجام دهد؛ مثلاً نذر کرده صدقه بدهد یا روضه بخواند بنابر احتیاط، هر دو کار را انجام دهد.
لازم به ذکر است، چنانچه اصلاً مورد نذر را نمى‌داند، به گونه‌ای که قدرت عمل به نذر را ندارد، نذر او ساقط است و وظیفه‌اى ندارد و اگر بعداً یادش آمد به آن عمل کند. ضمن اینکه برخی از فقها[1] معتقدند در موردی که احتمالات متعدد و غیر محصور است می‌تواند با قرعه موردی را تعیین کرده و به آن عمل نماید.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
به همه مواردى که احتمال مى‌دهد متعلق نذر بوده است باید عمل کند و در مورد نذر به مقدارى از مال، قدر متیقن کافى است.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
اگر مردد بین اقل و اکثر است اکتفا کند به اقل، و اگر مردد بین متباینین است احتیاط کند.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
الف و ب و ج. چنانچه احتمالات معدودی در نظر اوست، به همه آنها عمل کند، و الا می‌تواند با قرعه موردی را تعیین کرده، عمل کند.
 حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
 در فرض سوال اگر عبادتی که نذر کرده مردد بین چند چیز باشد باید احتیاط کند و اگر اصلاً نمی‌داند، چیزی بر وی واجب نیست.
حضرت آیت الله العظمی بهجت (رحمة الله علیه):
باید مقدار متیقّن را در امور خیر صرف کند یا اگر مشتبه در چند عمل عبادى باشد، باید احتیاط کند و امور عبادى را به جا آورد.[3]
حضرت آیت الله العظمی فاضل لنکرانى (رحمة الله علیه):
اگر مردد بین اقل و اکثر است اکتفا کند به اقل، و اگر مردد بین متباینین است احتیاط کند.[4]

---