مبطلات روزه عبارت‌اند از:

1. خوردن یا آشامیدن، 2. آمیزش جنسی، 3. استمناء(انسان با خود کارى کند که منى از او بیرون آید)، 4. نسبت دروغ به خدا و پیامبر(ص) و جانشینان پیامبر(ع)، 5. رساندن غبار غلیظ به گلو، 6. فرو بردن تمام سر در آب، 7. باقى ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح، 8. اماله(تنقیه) کردن با مایعات، 9. قِى(استفراغ) کردن.[1]

گقتنی است؛ همۀ احکام و دستورات اسلام در جهت رشد و تعالی انسان تشریع شده و در صورت عمل به آنها نفع و فایده‌اش نصیب خود انسان خواهد شد، اگرچه، همه این احکام یک مجموعه است و در صورتی به نتیجه کامل می‌رسد که به تمام دستورات عمل شود. در نتیجه نماز بدون روزه، یا روزه بدون نماز هیچ‌کدام به تنهایی نتیجه‌ی مطلوب خود را نخواهند داشت. اما از آن‌جا که هر کدام از این اعمال عبادت مسقل هستند که به تنهایی نیز آثار و نتایجی دارند (البته نه در حد کمال)، بنابراین نخواندن نماز موجب بطلان روزه نخواهد شد، بلکه از ارزش واقعی آن می‌کاهد.

.[1] امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده، بنی‌هاشمی خمینی، سید محمد حسین، ج ‏1، ص 891، مسئله 1572، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق.