«إِنْ یُوحى‏ إِلَیَّ إِلاَّ أَنَّما أَنَا نَذیرٌ مُبین‏»«تنها چیزى که به من وحى می‌شود این است که من انذاردهنده آشکارى هستم».[1]
و یا به عبارت دیگر « من از خودم چیزى در این زمینه‏ها نمى‏دانم تنها همان را مى‏دانم که از طریق وحى بر من نازل مى‏گردد».[2]
به هر حال، مقصود از آیه روشن است علاوه بر آنکه این آیه به منزله تعلیل و استدلال آیه قبل است که فرمود: «من هیچ اطلاعى از گفت‌وگوى فرشتگان عالم بالا(در مورد خلقت آدم) نداشتم».[3] و معنایش این است که: من هرگز دانش مستقلی نداشته و نمی‌توانستم داشته باشم؛ چون دانش من از جانب خودم نیست، بلکه هر چه هست به وسیله وحى است، و چیزى به من وحى نمی‌شود، مگر آنچه که مربوط به انذار باشد.[4] با این وجود، برخی از مترجمان، آیه را به این صورت ترجمه کردند که: «به من وحى نمى‏شود جز این که من فقط هشدار دهنده‏اى آشکارم!»
گرچه ظاهر چنین ترجمه‌هایی ممکن است موجب اشتباه شده و انکار وحی از آن برداشت شود، ولی روشن است که مقصود آیه، انکار کامل وحی نیست؛ زیرا ارتباط وحیانی پیامبر(ص) با خداوند متعال در ده‌ها آیه قرآنی به صراحت اعلام شده است و غیر از آیه موجود در پرسش، که شاید در نگاه اول کمی شبهه ایجاد کند، 38 آیه دیگر که در آنها با استفاده از ریشه (وحی) به ارتباط پیامبر اسلام(ص) با خدا پرداخته شده، صریح در ارتباط وحیانی خدا و پیامبرش است[5] و هیچ اندیشمند مسلمان منصفی در نزول وحی بر پیامبر(ص) و نیز وحیانی بودن همین آیه موجود در پرسش تردیدی روا نمی‌دارد.

---