نظر به این‌که چنین پنجره‌ای اساساً در دوران امامان(ع) وجود نداشت؛ لذا روایت یا توصیه‌ای از آنان در مورد «پنجره فولاد» وجود ندارد.
اما چون در بازسازی حرم در دوران صفویه، این پنجره، به‌ گونه‌ای بنا شد که از داخل حیاط حرم، مردم می‌توانستند مرقد آن‌حضرت را مشاهده کنند، این باعث شد که به نوعی بدان تبرک جویند و این تبرک در طول زمان ادامه یافت.
در این راستا توجه به دو نکته لازم به نظر می‌رسد.
الف. این‌‌گونه امور بدعت نیستند؛ زیرا در تعریف بدعت گفته شده؛ «ادخال ما لیس من الدین فی الدین»؛ یعنی نسبت دادن چیزی به دین، در حالی‌که در واقع جزو دین و شریعت نیست و با هیچ‌یک از قوانین و مقررات اسلام هماهنگی و سازگاری نداشته باشد؛[1] لذا با توجه به این‌‌که ما تبرک به این پنجره را از شرایع و بخشی از دین نمی‌دانیم، پس بدعت به آن اطلاق نمی‌شود.
ب. باید توجه داشت که کسی به پنجره فولاد و مانند آن توسل نمی‌جوید، امّا با توجه به این‌که این پنجره به ضریح امام(ع) و خود آن‌‌حضرت مرتبط است؛ لذا ارادت‌مندان به آن‌‌حضرت به آن تبرّک می‌جویند، همان‌گونه که حضرت یعقوب پیامبر(ع) با تبرّک جستن به پیراهن حضرت یوسف(ع)، چشمان نابینایشان، شفا یافته و بینا شد.[2]

---