پس از این‌که شخصی از دنیا می‌رود، نزدیکان او و یا دیگران می‌توانند او را از ثواب و پاداش اعمال خیر؛ مانند خواندن قرآن، بهره‌مند سازند.[1] بدین صورت که با انجام عبادات یا انجام دیگر کارهای خیر و اهدای ثواب آن به فرد مورد نظر، موجب بهره‌مندی او نعمت‌های بیشتر و یا تخفیف‌های در مجازات او شوند. از جمله این موارد می‌توان به خواندن قرآن، نماز، انجام روزه، کمک به دیگران و رفع مشکلات آنان خصوصاً افراد یتیم و بی‌بضاعت و حتی ملاطفت به حیوانان و غذا دادن به آنها اشاره کرد.
در آموزه‌های دینی، درباره غذا دادن به حیوانات و پرندگان و مهربانی با این موجودات سفارش شده است:
پیامبر خدا(ص) فرمود: «زنى بدکاره، سگى را دید که بر سرِ چاهى لَهْ‏لَهْ می‌زند و کم مانده است از تشنگى بمیرد. او کفش خود را در آورد و آن‌را به روسرى خود بست و به وسیله‏ آن، از چاه آب کشید [و به آن حیوان داد] و به سبب این کار، آمرزیده شد».[2]
امام صادق(ع) فرمود: عیسى بن مریم(ع) هنگام عبور از ساحل دریا، قرص نانى از قوت خود را در آب انداخت. یکى از حواریان به او گفت: اى روح و کلمه خدا! چرا چنین کردى؟ آن قرص نان، غذای تو بود؟!
عیسى(ع) فرمود: «این کار را براى این کردم که برخى حیوانات درون آب، آن‌را بخورند. این کار، ثواب بزرگى نزد خدا دارد».[3]
از این‌رو، با توجه به این دسته از روایات، غذا دادن به پرنده‌ای با این نیت، از کارهای خیری به شمار می‌آید که انجام آن ثواب دارد و می‌توان پاداش آن‌را به مردگان هدیه کرد؛ چه این کار در کنار قبر مرده انجام شود و یا در هر مکانی دیگر!

---