در مورد موضوع مطرح شده در پرسش، باید به نکاتی توجه کرد:
1. استفاده از اسم تفضیل در برخی اعمال به معنای کم‌ارزش‌ بودن کارهای دیگر نیست. به عبارت دیگر، هم‌زمان می‌توان این صفت را در کارهای مختلف استفاده نمود.[1]
2. برتر بودن ذکر صلوات به معنای بی‌توجهی به دیگر کارهای نیک نبوده، و به عبارتی این عمل به گونه‌ای است که می‌توان همزمان با آن به دیگر اعمال مستحب و واجب نیز پرداخت. می‌توان روزه گرفت و صلوات فرستاد، می‌توان به فقرا کمک کرد، دلی را شاد نمود، در تشییع جنازه‌ای شرکت کرد، به عیادت مریضی رفت و ... همزمان صلوات فرستاد.
3. کسی که خداوند به او توفیق فرستادن صلوات را می‌دهد، نوعی ارتباط معنوی با صاحب صلوات که همان پیامبر  خدا(ص) باشد برای او ایجاد می‌شود و انگیزه‌اش در هم‌سویی با آن اسوه کمال بیشتر شده و همین موضوع او را به سوی خوبی‌های بیشتری رهنمون می‌شود. 
4. امام رضا(ع) می‌فرماید: «کسى که توانایی ندارد که گناهان خود را بزداید بر محمد و آل او صلوات فرستد؛ زیرا صلوات گناهان را از ریشه نابود می‌سازد».[2]
این روایت به روشنی بیانگر این است که آنچه سبب می‌شود انسان از خداوند دور شده و سراغ اعمال نیک نرود گناهان است و با صلوات و یاد حق، غبار غفلت از دل زدوده شده و زمینه عمل به همه خیرات در او به وجود می‌آید. از این جهت، امام صادق(ع) نیز صلوات را از برترین اعمال شمرده‌اند.

---