بر اساس برخی روایات «هنگامی که خداوند عمر این نسل از آدم و این عالم را به پایان رساند و اهل بهشت را در بهشت و جهنمیان را در جهنم ساکن کرد، دنیایی جدید با موجوداتی جدید، بدون این‌که از پدر و مادری متولد شده باشند، خلق خواهد کرد. موجودات موحدی که عبادت خدا می‌کنند. برای آنها زمینی غیر از این زمین ایجاد می‌کند که بر روی آن سکنا گزینند و آسمانی که در لوای آن پناه گیرند».[1]
جدا از بحث سندی روایت، اما این پرسش که آیا آن موجودات از انسان‌های فعلی برترند؟ مساوی با آنها هستند؟ یا پایین‌تر از آنان می‌باشند؟!
روایت مورد نظر صریحاً چیزی در این زمینه اعلام نکرده‌ است، اما این سؤال که نسل‌های بعدی اگر برتر از نسل قبلی نباشند خلقت آنها بیهوده است؛ و اگر برتر هستند چرا از اول خلق نشده‌اند؟
در پاسخ باید گفت؛ ممکن است نسل‌های بعدی برتر از نسل قبلی باشند؛ و شاید وجود نسل قبلی به عنوان مقدمه ضرورت داشته باشد؛ یعنی در خلقت ترتیب باید رعایت می‌شد؛ بنابراین این ایراد که چرا آنان از اول خلق نشده‌اند، وارد نیست.
و نیز ممکن است نسل‌های بعدی، برتری بر نسل‌های قبلی نداشته باشند و این موجب بیهوده بودن خلقت آنها نخواهد بود؛ زیرا در صورتی خلقت بیهوده خواهد بود که هدفی از خلقت وجود نداشته باشد؛ و خلقت دارای آثار و فایده‌ای نباشد؛ هدف از خلقت منحصر در برتر بودن نسل بعدی بر قبلی نیست؛ خلقت دارای اهداف، آثار و فواید بسیاری است.[2]
 

---