به غیر از چند قرن اخیر، در گذشته آن‌گونه نبود که در فاصله‌های نسبتاً نزدیک، اختراعات چشم‌گیر و مورد استفاده‌ای داشته باشیم.[1] با این وجود، سیره‌ی پیامبران و معصومان(ع) آن نبود که خود را پایبند به استفاده از برخی وسایل نموده و از به‌کارگیری وسایل نوین خودداری نمایند. به عنوان نمونه به مواردی اشاره می‌شود:

1. استفاده از منجنیق(ابزاری با آن چیزی را پرتاب می‌کردند).

در جنگ طائف رسول خدا(ص) با یاران خود مشورت کرد. سلمان فارسى گفت: در سرزمین فارس برای شکستن قلعه‌ها از منجنیق استفاده می‌شود. پیامبر(ص) به او دستور داد و او نیز به دست خود منجنیقى ساخت و نصب کرد.[2]

2. دبابه:(وسیله جنگی که سربازان زیر آن قرار می‌گرفتند و به قلعه حمله می‌کردند)، در همان جنگ طائف، خالد بن سعید ابن عاص وسیله‌ای به نام دبابه را برای پیامبر(ص) آوردند.[3]

3. حفر خندق در جنگ احزاب: پیامبر(ص) در جنگ خندق به پیشنهاد سلمان فارسی خندقی بر گرد مدینه حفر کردند.[4]

هم‌چنین برخی از روایات بیانگر آن است که امام زمان(ع) از وسائلی استفاده می‌کند که می‌تواند به عنوان معجزه‌ای به شمار آمده و یا آنکه معجزه نبوده و تنها استفاده از فناوری‌های نوین باشد:

1. یکی از القاب امام مهدی(عج) «وَ مُبْلِی السَّرَائِرِ، وَ مُبْدِی الْآیات‏» است،[5] و این بدان دلیل است که بیشترین نشانه‌ها، به دست مبارک ایشان از آغاز ظهور تا پایان دوران حکومت، محقق خواهد شد.

2. امام باقر(ع): «آگاه باشید که امام زمان به زودی ‏بر ابرها سوار می‌گردد و به آسمان‌ها و زمین‌‌‌های هفت‌گانه دسترسی می‌یابد».[6]‏

از آن‌جا که ابرهای معمولی وسیله‌ای نیستند که بتوان با آنها سفر فضایی ‏کرد، می‌توان گفت منظور از ابر، ابر معمولی نیست، بلکه شاید ‏اشاره به وسیله فوق‌العاده سریع السیر باشد.

3. امام صادق(ع): «هنگامی که کارها به امام مهدی(عج) می‌رسد، خداوند هر نقطه فرو رفته‌‌ای از زمین را برای او مرتفع، و هر ‏نقطه مرتفعی را پایین می‌برد، آن‌چنان که تمام دنیا نزد او مانند کف دست خواهد بود».[7]

شاید این موضوع ناظر به برخی تکنولوژی‌هایی باشد که هم اکنون نیز وجود داشته و تمام کره زمین را می­توان با آن کنترل نمود. و ...

[1]. «قرآن و علوم جدید»، 1914؛ «آیات مرتبط با علوم تجربی»، 55466؛ «قیام امام زمان با اسب و شمشیر»، 14075.

[2]. بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق، زکار، سهیل، زرکلی، ج 1، ص 367، ریاض، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417ق.

[3]. مقریزی، تقی الدین‏، امتاع الاسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و المتاع‏، تحقیق، نمیسی، محمد عبد الحمید، ج 2، ص 21، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1420ق.

[4]. «واکنش مؤمنان در برابر مشاهده احزاب در جنگ خندق»، 110246؛ «فریب و دروغ دشمن در میدان نبرد»، 69934؛ «شباهت نبرد امام علی(ع) و عمر بن عبدود با نبرد داود و جالوت»، 80951؛ «آواز خوانی در جنگ خندق»، 10391.

[5]. خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایة الکبری، ص 328، بیروت، البلاغ، 1419ق.

[6]. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد ص، محقق، مصحح، کوچه باغی، محسن بن عباسعلی،‏ ج 1، ص 409، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ دوم، 1404ق.

[7]. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 674، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق.