1. اگرچه سخن ائمه(ع) در درجات بالای فصاحت و بلاغت است، اما دلیلی نداریم که تمام سخنان آن‌حضرات از نوع اعجاز کلامی باشد تا فرد دیگری نتواند برخی فرازهای مشابه با آنها را بیاورد. از طرفی سخن برخی مردم عادی نیز دارای فصاحت و بلاغت است.
2. از آن‌جا که فطرت بشر، پیامبر درونی او است،[1] او به تنهایی نیز می‌تواند بسیاری از واقعیت‌ها و خوبی‌ها را بدون آن‌که از کسی شنیده باشد درک کرده و بر زبان آورد.
3. همان‌گونه که امام علی(ع) فرموده‌اند، وظیفه اولیای الهی استخراج و ارائه آن چیزی است که در عقل‌های بشر پنهان شده است.[2]
4. از آنچه گفته شد، نتیجه می‌گیریم که در برخی موارد این احتمال وجود دارد که فردی بدون آن‌که سخنی از معصومان به گوشش خورده باشد، بتواند مشابه آن‌را بر زبان آورد، اما از آن‌جا که بسیاری از حقایق با آن‌که برای بشر قابل درک است، اما در لایه‌های پنهان عقل او گم شده است؛ همواره نیازمند اولیای خدا برای بیرون آوردن این دفینه‌ها نیز می‌باشیم.

[1]. ر. ک: (چیستی فطرت و محدوده شمول آن)، 29925؛ (شناخت امور فطری)، 39184.

[2]. ر. ک: (جایگاه عقل در دین اسلام)، 47440.