فقه به معنای عام آن شامل هر موضوعی می‌شود که دین در مورد آن دیدگاهی را ارائه کرده است. با این نگاه، حتی صفات اندرونی انسان نیز می‌توانند در محدوده آن قرار گیرند، اما از آن‌جا که احکام فقه مصطلح، مربوط به افعال مکلفین است، صفات درونی افراد – اگر ظهور و بروز خارجی نداشته باشند - نمی‌توانند مورد حکم فقهی قرار گرفته و متصف به حلال و حرام شوند. البته اگر این صفت، دارای اثر خارجی گردید، آن اثر خارجی موضوع حکم شرعی قرار می‌گیرد.

از این‌رو، صفت رذیله «حسد» در «حدیث رفع»، مشمول برداشته شدن حکم حرمت شده است.[1]

[1]. جهت آگاهی بیشتر در این زمینه، ر. ک: (حدیث رفع)، 10471.