از نظر فقه شیعه، شرط حلال بودن گوشت‌هایی که در بازار، قصابی‌ها و مغازه‌ها(سوپر مارکت‌ها) به فروش می‌رسد، این است که اوّلاً: از گوشت حیوانات حلال گوشت باشد. ثانیاً: این حیوان حلال گوشت ذبح شرعی شده باشد.

برای این‌که ذبح شرعی باشد باید شرایط زیر در آن رعایت گردد:

1. ذبح کننده باید مسلمان باشد، یا کسی که به حکم مسلمان است؛ مانند بچه مسلمان که هنوز به سن تکلیف نرسیده باشد.[1] و ذبح غیر مسلمان در حکم میته و مردار است، در این جهت بین کافر کتابی و غیر کتابی، فرقی نیست.[2]
2. سر حیوان را با چیزی ببرند که از جنس آهن باشد.
3. در موقع سر بریدن(ذبح)، جلوی بدن حیوان رو به قبله باشد.
4. هنگام ذبح، ذابح(کسی که سر می‌برد) نام خدا را بر زبان جاری کند.
5. حیوان بعد از ذبح حرکتی هرچند کوچک داشته باشد، تا معلوم شود زنده بوده و ذبح شده است.
6. از پشت سر، حیوان را ذبح نکنند.[3]

اگر با این شرایط حیوان حلال گوشت را ذبح کنند، گوشت آن حلال و قابل مصرف است.

اما اهل‌سنت،[4] در این باره نظر دیگری دارند. آنان اگرچه گوشت‌هایی را که به دست کفار غیر کتابی ذبح می‌شود، حلال نمی‌دانند و در این جهت با شیعیان فرقی ندارند، ولی خوردن ذبیحه کفار اهل کتاب(گوشت‌هایی که توسط یهودی و مسیحی ذبح می‌شود)، را حلال می‌دانند.[5] اما یک شیعه نمی‌تواند بر طبق مذاهب آنان عمل نماید! وظیفه شرعی وی آن است که بر طبق فقه اهل‌بیت، عمل نماید.

[1]. طبق نقل شیخ بهایی در کتاب حرمة ذبایح اهل الکتاب، ص 59، در حرمت ذبیحه کفار اهل کتابی که یهود و مسیحی و مجوسی نباشند، اختلافی بین علمای اسلام از شیعه و سنی نیست، تا چه رسد به کافری که اصلا از اهل کتاب نباشد و فقط اختلاف در باره ذبیحه یهودیان و مسیحیان و مجوسیان است،" لا خلاف بین علماء الإسلام من تحریم ذبائح أهل [الکتاب‏] من عدا الیهود و النصارى و المجوس من أصناف الکفار، و إنما الخلاف فی‏ هؤلاء الأصناف الثلاثة لا غیر".

[2]. امام خمینی، تحریرالوسیلة، ج 2، ص 621.

[3]. همان، ص 621- 623.

[4]. البته در بین آنها حنبلی‌ها با نظر شیعه موافق هستند، حرمة ذبایح اهل الکتاب، ص62.

[5]. شیخ بهائی در کتاب حرمة ذبایح اهل الکتاب، ص 59- 63 می‌گوید: ذهب جمهور علماء الإمامیة کالشیخ المفید محمد بن النعمان، و ...إلى أن ذبائحهم(اهل الکتاب) محرمة لا یجوز الأکل منها على حال من الأحوال سواء ذکر اسم اللَّه علیها أم لا، و وافقهم على ذلک الحنابلة. و ذهب الحنفیة و الشافعیة و المالکیة إلى إباحة ذبائح أهل الکتاب و إن لم یذکروا اسم اللَّه علیها، و وافقهم الشاذ من علماء الإمامیة.