عبادات و ادعیه توقیفی هستند به این معنا که هر کدام از آنها آثاری دارند که ترتب آن آثار بر آن مبتنی است به این که آن عمل به همان نحو انجام شود مثل این که پزشک حاذقی برای مریضی دارویی تجویز می کند و به او می گوید باید روزی سه وعده بخوری این مریض حق ندارد روزی چهار یا پنج مرتبه و یا یک یا دو وعده بخورد که در آن صورت آن اثر مورد انتظار را نخواهد داشت .

یونس بن عبد الرحمن از عبد اللَّه بن سنان روایت کرده که حضرت صادق (ع) فرمود: به این زودى براى شما شبهه‏اى پیش خواهد آمد که نه علم خروج از آن را دارید و نه امامى (حاضر) هست که شبهه را براى شما حل کند، و در سرگردانى خواهید ماند افرادى که بخواهند از این گونه شبهات رهائى پیدا کنند باید دعاى غریق را بخوانند، گوید: عرض کردم دعاى غریق کدام است؟ فرمود: می گوئى: «یا اللَّه یا رحمان یا رحیم، یا مقلّب القلوب ثبّت قلبى على دینک» گفتم: «یا مقلّب القلوب و الابصار ثبّت قلبى على دینک» فرمود: خداوند مقلب قلوب و ابصار هست و لیکن همان طور که من دستور دادم قرائت کن و بگو: «یا مقلّب القلوب ثبّت قلبى على دینک»[1]

بنابر این نمازها و ادعیه وارده به همان سبک و در همان زمان و مکان و شرایط خاصی که وارد شده باید بجا آورده شود.

مرحوم شیخ عباس قمی (ره)برای اعمال مسجد مقدس جمکران چهار رکعت نماز ذکر می کند که دو رکعت آن، نماز تحیّت و دو رکعت دیگر، نماز امام زمان(ع) است که نماز امام  زمان (ع) برای بعد از نصف شب جمعه برای گرفتن حاجت نیز ذکر شده است.[2]

نتیجه این که نماز تحیتی که در مسجد جمکران خوانده می شود دستور کلی برای همه مساجد نیست، بلکه فقط اختصاص به مسجد جمکران دارد.