از یک منظر، می‌توان «اجماع» را به «اجماع حسّی» و «اجماع حدسی» تقسیم کرد. «اجماع حسّی» زمانی به دست می‌آید که این اطمینان حاصل شود که امام معصوم(ع) در میان افراد اجماع‌کننده وجود دارد، ولى با این وجود، شخص امام شناخته نشود. به این نوع از اجماع، «اجماع دخولی» و «اجماع تضمّنی» نیز گفته می‌شود.