«ریا» عبارت است از این‌که انسان بخواهد با نشان دادن اعمال و کارهای نیک خود به دیگران در پیش آنان اعتبار و منزلت کسب کند. و اگر عبادتی انجام می‌دهد، یا اقدام به کار خیر و عمل صالحی می‌کند، هدفش آن است که مردم را از کار خود آگاه کند و مردم او را تمجید و ستایش کنند، و انسان خوبی بدانند.

در مقابل ریا، «اخلاص» قرار دارد که عبارت است از: خالص کردن قصد و نیت برای خدای متعال و خالی کردن نیت از غیر خدا و این‌که همه‌ی کارها فقط و فقط برای اطاعت امر پروردگار و کسب رضایت الهی انجام شود.