«ریا»[1] علاوه بر این که موجب باطل شدن عبادت می‌شود، حرام و گناه بوده و توبه از آن لازم است. البته برخی فقها[2] ریا را به خودی خود حرام ندانسته‌اند.
ضمائم:
پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[3]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
ریا حرام و موجب بطلان عمل است، هر چند ریا قسمتی از نیت و علاوه بر نیت قربت باشد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
ریا در طاعات و عبادات حرام است.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
ریا در هر دو صورت حرام است.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
بله، ریا از امور محرمه است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
آری ریاکاری حرام می‌باشد و در عبادت، هم حرام است و هم نماز را باطل می‌کند.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
بله حرام است و باید توبه نماید و در عبادات موجب بطلان عبادت است.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
1. ریا در عبادت باعث بطلان آن عبادت می‌شود و اگر در میانۀ برخی از عبادت‌ها مثل نماز واجب ریا کند، کار حرام نیز انجام داده است؛ زیرا باطل کردن نماز واجب، جایز نیست. ریا در غیر عبادت گرچه بسیار ناپسند و مذموم است، باعث باطل شدن آن عمل نمی‌شود و حرام نیست.
2. انجام عمل عبادی به قصد تظاهر یا جلوه دادن و بزرگ‌نمایی آن عمل در جلوی دیگران ریا محسوب می‌شود؛ هرچند انجام آن برای خدا را هم قصد کرده باشد.
3. اگر عمل عبادی برای خدا انجام شود و انجام دهنده برای جلب توجه دیگران یا اموری از این قبیل، کیفیت فعل را ارتقا دهد و مثلاً نماز را طولانی تر بخواند یا حالت خشوع بیشتری در نماز داشته باشد، ظاهراً عملش باطل نیست؛ هر چند از ثواب آن کم می‌شود.
لینک به سایت استفتائات