قبل از این که نمازگزار به خواندن نماز مشغول شود، واجب است عملی بنام وضو انجام دهد. وضو را می‌توان به دو صورت انجام داد؛

الف: ترتیبی؛ که اینگونه انجام می‌شود:

1. نیت انجام وضو کرده و قصد رضایت خدا را بنماید؛
2. صورت خود را از بالای پیشانی (محل رویش مو) تا پایین چانه با آب پاک و مباح (غیر غصبی) بشوید.
3. ابتدا دست راست و سپس دست چپش را از بالای آرنج تا سر انگشتانش بشوید.
4. با باقی مانده رطوبت آبی که در دستش مانده قسمت جلوی سر را مسح ‌کند.
5. با همان رطوبتی كه در كف دست باقی مانده، پای راستش را از سر انگشت تا برآمدگی روی پا مسح نموده و پس از آن پای چپ را به همان ترتیب مسح ‌نماید.

ب: ارتماسی؛ که برای انجام آن می‌تواند اعضای وضو را بدون نیت وضو در آب فرو برده و با نیت وضو از آب خارج نماید. (تا موضوع شستن از آرنج به سرانگشتن تحقق یابد).

 شایان ذکر است، در وضو، نباید چیزی مانع رسیدن آب به اعضای آن شود و در مواردی که اعضای وضو دچار زخم و جراحت است و آب برای آن ضرر دارد می‌توان با قرار دادن باند یا چیزی شبیه آن بر روی زخم، دست خیس را روی آن کشید، که به این نوع از وضو «وضوی جبیره» می‌گویند.