آسیه بنت مزاحم، همسر فرعون یکی از بانوان موحد و خداپرستی است که در قرآن کریم به عنوان الگویی مثبت برای خداجویان معرفی شده است. اگر چه نام این بانوی بزرگ به صراحت در قرآن نیامده، اما چندین بار از ایشان با عنوان همسر فرعون یاد شده است. این بانو با این‌که در دربار فرعون زندگی می‌کرد، اما ایمانش به خدای یکتا به حدی محکم بود که هرگز حاضر نشد در برابر فرعون سر تسلیم فرود آورد. در سخن پیشوایان اسلام، شخصیت آسیه آن‌چنان بالا و والا است که او را جزو چهار بانوی برتر عالم هستی معرفی نموده‌اند.

او بود که با نیت پاک خود، حضرت موسی(ع) را در دامان خود پروراند و او را از خطر فرعون و فرعونیان رهانید.

آسيه، پيوسته ايمان خود را مخفی می‌کرد، ولى ايمان و عشق به خدا چيزى نيست كه بتوان آن‌را هميشه پنهان نگه داشت و از این رو بعد از ماجرای باطل‌شدن کید ساحران، همه به ایمان او پی‌بردند، هنگامى كه فرعون از ايمان همسرش باخبر شد، اصرار داشت كه او از آیين موسى(ع) دست بردارد، و خداى او را رها كند، ولى اين زن با استقامت هرگز تسليم خواسته او نشد.

سرانجام فرعون دستور داد دست و پاهاي او را با ميخ‌ها بسته، در زير آفتاب سوزان قرارش دهند، و سنگ عظيمى بر سينه او بيفكنند. هنگامى كه آخرين لحظه‌‏هاى عمر خود را می‌گذارند و در آستانه شهادت بود، دعايش اين بود: «پروردگارا براى من خانه‌‏اى در بهشت در جوار خودت بنا كن و مرا از فرعون و اعمالش رهایى بخش و مرا از اين قوم ظالم نجات ده».  خداوند نيز دعاى اين زن مؤمن پاک سرشت را اجابت فرمود.