«فساد» در مقابل «صلاح» است و به هر کار تخریبی فساد و مفسده می‌گویند. بنابراین، هر کاری که در جهت نقص و تخریب، و یا افراط و تفریط در مسائل فردی و اجتماعی باشد، عنوان فساد بر او صدق می‌کند و اشخاصی که فسادگر می‌باشند با عناوینی چون «فاسد» و «مفسد» شناخته می‌شوند.

از آن‌جا که هدف و رسالت قرآن كریم نجات انسان‌‌ها از هر نوع فساد است؛ لذا می‌بینیم که قرآن کریم در آیات فراوانی این مسئله را به صورت مستقیم و غیر مستقیم بیان کرده، و در ضمن عناوین زیر به این موضوع پرداخته است:

1. عوامل ظهور فساد در زمین، 2. تعدد خدایان و پیروی از خواسته‌های نفسانی کافران موجب فساد در آسمان‌ها و زمین است، 3. چیزهایی که موجب دفع فساد می‌شود، 4. درخواست پیامبران نصرت و پیروزی بر مفسدان، 5. نسبت فساد به پیامبران برای مخدوش کردن دعوت آنان، 6. بیان حکم مفسدان، 7. ثواب کسانی که از فساد دوری می‌کنند، 8. بیزاری خداوند از مفسدان، 9. نسبت‌سنجی بین مؤمنان و مفسدان، 10. انکار فساد از سوی مفسدان و ادعای اصلاح، 11. هشدار به پیروان مفسدان، 12. خبر از فساد بنی‌‌اسرائیل در روی زمین، 13. اصناف مفسدان؛ مثل فرعون، قارون، یهود، ساحر، قاطع رحم، 14. عاقبت مفسدان و ...