سرقت و دزدی از گناهان بزرگی است که هم عقل آن را زشت می‌داند و از این رو در تمام جوامع به عنوان یک جرم شناخته می‌شود و در شرع نیز علاوه بر عذاب اخروى مجازات دنیایی نیز برای آن در نظر گرفته شده است و به عنوان نمونه در قرآن کریم می‌خوانیم: «وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما جَزاءً بِما كَسَبا نَكالاً مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَزيزٌ حَكيم».

سرقت چه آشکار باشد و چه پنهان، چه از مردم باشد و چه از بیت المال، چه سارقان افراد فرودستی باشند و چه صاحب منصب و خانواده‌دار و ...، موضوعی است که در قرآن و سنت بر حرمت و زشتی آن بارها تأکید شده است و برخی پرسش‌های مرتبط با آن در سرفصل غصب و سرقت در بخش فقه و احکام مورد بررسی قرار گرفته است.

این موضوع تا اندازه‌ای مهم است که بر اساس برخی از گزارش‌ها پیامبر اسلام(ص) اعلام کرد حتی نزدیک‌ترین فرد به او هم در صورت ارتکاب چنین گناهی از مجازات آن مصون نخواهد ماند.