نماز شب که در آموزه‌های دینی سفارش زیادی به خواندن آن شده‌ است، یازده رکعت(به صورت دو رکعتی) است و وقت خواندن آن از نیمه‌ی شب تا اذان صبح است.[1]

فقیهان شیعه با استناد به برخی روایات[2] گفته‌اند: هرگاه نمازگزار شروع به نماز شب نمود و چهار رکعت یا بیشتر از آن‌را به‌جا آورد و وقت اذان صبح شد، نماز شب را ادامه دهد و آن‌را کامل کند، ولی اگر تا قبل از اذان صبح، نماز شبش به چهار رکعت نرسید، پس از سلام، نافله‌ی صبح را به‌جا آورد و نماز صبح را بخواند، سپس مابقی نماز شب را قضا کند.[3]

البته، برخی فقها، روایات مربوطه را ضعیف شمرده و با توجه به نکوهش خواندن نماز مستحبی در وقت نماز واجب، استحباب ادامه‌ی نماز شب در وقت نماز صبح را نپذیرفته‌اند.[4]

[1]. جهت آگاهی بیشتر در این زمینه به نمایه‌های 2859 (اهمیت و آثار نماز شب و حکم قضاء آن) و 5832 (نماز شب) در همین سایت مراجعه نمایید.

[2]. قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع) «إِذَا أَنْتَ صَلَّیتَ أَرْبَعَ رَکعَاتٍ مِنْ صَلَاةِ اللَّیلِ قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَأَتِمَّ الصَّلَاةَ طَلَعَ الْفَجْرُ أَوْ لَمْ یطْلُعْ»؛ طوسى، محمد بن حسن، الاستبصار فیما اختلف من الأخبار، ج ‌1، ص 282، ح 1025، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1390ق.

[3]. طباطبائى یزدى، سید محمد کاظم، العروة الوثقى، ج ‌1، ص 525، مسئله 12، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، 1409ق؛ خوئى، سید ابو القاسم، التنقیح فی شرح العروة الوثقى، ج1، ص 424، قم، چاپ اول، 1418ق.

[4]. ر. ک: همان، ج 1، ص 424 - 426.