اندیشمندان در تفسیر اراده خداوند دیدگاه واحدی ندارند.[1]

برخی اراده‌ی خداوند را به معنای علم خداوند به نظام خیر می‌دانند و آن‌را از صفات ذاتی خداوند بر می‌شمرند. در این صورت اراده خداوند واحد است و خلقت تمام عوالم به یک اراده محقق می‌شود؛ چون صفات ذاتی خداوند عین ذات خداوند هستند؛ از این‌رو تعدد و تجدد ناپذیرند.

اما عده‌ای از اندیشمندان اراده‌ی خداوند را منتزع از فعل و از صفات فعلی خداوند می‌دانند. بر اساس این دیدگاه، اگر خلقت جهان را فعل واحد خداوند بدانیم، قهرا اراده‌ی خداوند در اصل خلقت نیز واحد خواهد بود، ولی اگر خلقت را فعل واحد ندانیم، بدیهی است که اراده نیز متعدد خواهد بود.

در همین راستا، بسیاری از محققان از اهل معرفت و حکمت اسلامی بر این باورند که فعل خداوند واحد است؛[2] بنابر این، اراده خداوند نیز واحد خواهد بود.

[1]. ر. ک: «اراده خداوند»، 31623.

[2]. ر. ک: «چگونگی آفرینش و خلقت از عدم»، 90225.