لطفا صبرکنید
32064
- اشتراک گذاری
مقصود از آیه امانت در قرآن کریم، آیه 72 سوره احزاب است که خداوند می فرماید: «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولاً»؛ ما امانت را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه کردیم، از برداشتن آن سر برتافتند و از آن هراسیدند و آدمى آن را برداشت بى گمان او ستمکارهاى نادان است.
گفتنی است برخی از مفسران،[1] از آیه 58 سوره نساء نیز تعبیر به آیه امانت (امانات) کرده اند: « إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى أَهْلِها وَ إِذا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْکُمُوا بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا یَعِظُکُمْ بِهِ إِنَّ اللَّهَ کانَ سَمیعاً بَصیرا»؛ خداوند به شما فرمان مىدهد که امانت ها را به صاحب آنها باز گردانید و چون میان مردم داورى مىکنید با دادگرى داورى کنید بى گمان خداوند به کارى نیک اندرزتان مى دهد به راستى خداوند شنوایى بینا است.
تفاوتی که این دو آیه از نظر مفهومی با هم دارند، امانت در سوره نساء مفهومش عام است و شامل هر نوع امانت اعم از مادی و معنوی می شود، اما در آیه 72 سوره احزاب، تنها امانت معنوی (امامت، قرآن، عقل...) مقصود است.
[1]ر.ک: حجتى، سید محمد باقر، اسباب النزول، ص 163، دفتر نشر فرهنگ اسلامى، تهران، 1377 ش؛ مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج3، ص 430 و ج 17، ص 450، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1374 ش.