هیچ یک از موارد سؤال جایز نیست، مگر اینکه به تشخیص پزشک حاذق متدین، راه درمان منحصر به استفاده از آن دارو باشد و مصرف این گونه داروها تنها در زمان و به مقدار ضرورت که راه دیگری برای درمان نباشد مانعی ندارد.
بنابراین در صورت اضطرار و انحصار درمان به چنین داروهایی، استفاده، فروش و تجویز آن به بیمار اشکالی ندارد.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
1و2. در مقام معالجه به مقدار رفع ضرورت مانعى ندارد.
3. فروختن آن به جهت معالجه فى نفسه مانعى ندارد.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
1و2و3. جایز نیست مگر اینکه به تشخیص پزشک حاذق متدین راه منحصر درمان باشد.  مصرف این گونه داروها تنها در زمان و به مقدار ضرورت که راه دیگری برای درمان نباشد مانعی ندارد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
در صورت ضرورت ومنحصر بودن شفا به استعمال این درمان به مقدار ضرورت اشکال ندارد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
1. در فرض سؤال، جایز نیست
2. در صورتی که به حد ضرورت و اضطرار نرسد، جایز نیست
3. در فرض سؤال، نباید فروخته شود.

---