از یک منظر، هر کار خیری که از طرف بنده انجام می‌شود را می‌توان به عنوان هدیه‌ی کوچکی از او به پروردگارش ارزیابی نمود؛ اما از منظر دیگر که خداوند کمال مطلق است و این‌گونه نیست که با هدیه یک کار خیر، مقامش ارتقا یابد، کار نیکی که پاداشش به معصومین(ع) هدیه داده شده و موجب ارتقای جایگاهشان می‌شود، در مورد خداوند معنا ندارد.

در مورد قرآن کریم نیز ما می‌توانیم عملی را انجام دهیم و از خدا بخواهیم تا پاداش آن‌را گسترش فرهنگ قرآنی در جامعه قرار دهد؛ اما خود قرآن کریم سخن خدا است و همان‌گونه که منطقی نیست که عملی را انجام داده و ثوابش را به خود خدا هدیه دهیم، هدیه‌ی پاداش یک عمل به کلام خدا نیز وجهی ندارد و در روایات نیز بدان اشاره نشده است.