اگرچه نیازی نیست که لزوماً این هجران به دنبال گناه و یا ترک اولایی از یعقوب(ع) و یا یوسف(ع) باشد، و ممکن است تنها از باب آزمایش و امتحانی باشد که خداوند، پیامبران را دچار آن می‌کند، اما با این وجود درباره علت مبتلا شدن یعقوب(ع) به فراق فرزندش یوسف(ع)، روایاتی وجود دارد:
1. امام صادق(ع) فرمود: وقتی یعقوب(ع) بنیامین را از دست داد، از خدا خواست که به او رحم کند و عرضه داشت: هم دو چشمم را گرفتی و هم دو پسرم را! خدا به او وحی کرد: اگر آنها از دنیا رفته باشند، آنها را زنده خواهم کرد و به تو برمی‌گردانم، ولی به یاد بیاور که گوسفندی را ذبح کرده بودی و از آن خوردی، اما به شخص روزه‌داری که در همسایگی تو بود، چیزی نرسید.[1]
2. حضرت یعقوب(ع) هر روز گوسفندی را ذبح می‌کرد؛ که هم از آن صدقه می‌دادند و هم خود از آن استفاده می‌کردند. در شب جمعه‌ای فقیر مؤمن روزه‌داری که نزد خدا جایگاه خاصی داشت، بر در خانه یعقوب(ع) آمد و غذایی درخواست کرد، ولی اهل خانه به او غذا ندادند. آن فقیر شب را گرسنه به سر برد و با شکم گرسنه فردای آن‌روز را روزه گرفت. او از این حالت به خدا شکایت کرد. خدا به حضرت یعقوب(ع) وحی فرستاد که تو با بی‌اعتنایی به بنده من، غضب مرا برانگیختی. تو و خانواده‌ات مستوجب بلای من شدید... .[2]
اما آنچه را که در پرسش به عنوان دلیلی برای طولانی‌شدن هجران ذکر شده، در گزارش معتبری نیافتیم. البته در صورت مشاهده چنین گزارشی، این پاسخ ویرایش و تکمیل خواهد شد.[3]

---